Fatih Pekel

Neredeyse hiç televizyon izlemem. Bazen yemek yerken arkada ses olsun diye açarım. Bazen de dünyada neler olup bittiğini öğrenmek için sabahın köründe ayakta dikilerek gazete manşetlerini okuyan abi ve ablaların programlarını açar izlerim. Evet, sadece haberleri izliyorum bu ara. Bakmayın böyle basitçe ifade edildiğine ama bu topraklarda, televizyondan haber izlemek bile yürek ister, cesaret ister. Küçükken; “Chucky” adında bebek görünümlü, değişik, enteresan, korkunç bir film karakteri vardı. Bizim nesil iyi bilir bu filmi. 🙂 İşte ben o filmi izlemekten tırsardım, hatta hepimiz tırsardık ama ben yine de korka korka izlerdim. Şu an aynı şekilde haberleri de korka korka izliyorum. Niye derseniz, bildiğiniz üzere bu ülkede, bu topraklarda alışık olduğumuz ya da maruz kaldığımız, ya da bize müstahak olan bazı şeyler var. Acı şeyler… Kanlı, şiddetli, çaresizce, acıklı, korkunç, ahlaksızca, hukuksuzca, vicdansızca şeyler bunlar… Evet, bunların hepsi var bu ülkede. Hatta her kanalın haber b...

Kitapta “De ki: ‘Ben, sadece sizin gibi bir insanım.’” (41:6) yazmasına rağmen biz peygamberi, Allah’ın sevgilisi yaptık. Sonra da İsa’yı tanrının oğlu yapanlara oturduk sövdük.  Biz; Allah’la konuştuğunu, her an her yerde bulunduğunu iddia eden hokkabaz din adamlarının her daim peşinden gittik. Sonra da kendine açıkça peygamberim diyenlere sövdük.  Ulan hep sövdük başkalarına da bir dönüp kendimize şöyle bakmadık? Akıl etmedik biz, merak etmedik, şüphe etmedik, sorgulamadık… Çünkü seçilmiş, şanslı kişilerdik çok şükür! 🙂 Dünyadaki milyarlarca insan içerisinden, zaten az olan Allah’ın sevgili kullarından bir tanesi de bizdik. Doğduğumuz yer en doğru yer, gördüğümüz ve yaşadığımız kültür en doğru kültür, bireyi olduğumuz ailemizin mezhebi en doğru mezhep, sorgulayıp seçmediğimiz ata dinimiz de en doğru dindi. Sence de saçma değil mi? Her şey doğru yani her şey güzel… Ne kadar da bencilsin? Her şey senin için değil mi? Ya da ne kadar iyimsersin? Bu içindeki Pollyanna’dan 250 gr...

Sen gidersin, güneş gider, gün söner. Ay kalır geriye hışmınla süpürdüğün bulutların arasında. Bir de ufak tefek yıldızlar yukarıda… Sen gidersin, herkes gider, yalnızlık merhaba der. Camekândan süzülen emektar sokak lambalarının loş, sarı ışığı kalır sadece. Bir de hayalin… Bıraktığın koltuğun üzerinde… Sen gidersin, neşe biter, efkâr çöker. Ve bir sigara yakarım, mırıldandığın şarkılar kalır dudaklarından geriye. Puslu dumanla verdiğim hiçbir nefes, sana dokunmadan çıkmaz atmosfere. Sen gidersin, durur yelkovan, durur zaman. İnce ince bir yağmur başlar, biraz da rüzgâr… Ve hep sen… Ne de güzel ıslanırdı şimdi o güzel saçlar… Fatih PEKEL | 13.01.2016