Fatih Pekel

  Fatih Pekel | Kasım 2021 | Isparta Jenga oyununu bilirsiniz; üst üste sıralanmış ahşap tuğlalardan bir kule yaparsınız ve başlarsınız sırayla her bir ahşap tuğlayı, kuleyi devirmeden çekmeye... İlham verici, akıl açan ya da sorgulamaya yönelten Youtube videolarından birinde; insan hayatının ölüme ne kadar yakın olduğunu şu sözlerle vurgulamaktaydı anlatıcı: Günde bir taşı bina-yı ömrümün düştü yere, Can yatar gafil, binası oldu viran bîhaber Bu ilham verici sözler sonucunda ise yukarıdaki resim çıkıverdi bünyeden, derin düşünceler eşliğinde... Tek gerçek sermayesi zaman olan biz insanoğluna sık sık yapılabilecek en güzel  hatırlatmalardan biridir bu... Ömür geçiyor, neden buradasın? Ne yapıyorsun? Nereye gidiyorsun? Şu kısacık, Jenga tuğlalarının ayakta tutmaya çalıştığı dünyadaki hayatının amacı ne? Gece ve gündüz sıraya girmiş hayatından parça parça, dilim dilim, sermayeni götürüyor... Sormayacak mısın? Cevap aramayacak mısın? Ya da gözlerini kapatıp bu ilüzyondan zevk al...

Bir ara sevgili dombra sanatçısı Arslanbek Sultanbekov 'un " Dombra " adlı şarkısı ülkemizde çok popülerleşmişti. Hatta altyapısını elektronikleştirip üzerine; kendi siyasi görüşlerine ve liderlerine göre sözlerini ekleyerek siyasi partiler için seçim müziği olarak kullananlar bile olmuştu. Ben de boş durmamıştım ve FL Studio programını kullanarak uzun uğraşlar sonucu Dombra şarkısının kendi çapıma ve zevkime göre altyapısını oluşturup üstüne hışırtılı sesimle lise yıllarından beri arkadaşım, dostum olan ve bu şarkının hem orijinalini hem de siyasi versiyonunu beğenen Ertuğrul Cihangir SARI isimli kardeşime ithafen yazdığım şarkı sözleriyle harmanlamış oldum. Şarkı sözleri aşağıdadır, müzikle beraber bazı kısımları anlaşılamayabilir. Dinleyiverin gari... BİR SEÇİM ŞARKISI - Dombra for E. C. S. Gel otur gör bu zalim acımızı Papaz bile yemiyor her gün pilavı Bitir kahpe saltanatı Geç şu başımıza gayrı Ertuğrul Cihangir Sarı Bir türlü düşmüyor koyduğumun Dolar’ı Kıçı kalk...

Fatih Pekel | Ağustos 2021 | Isparta Evrendeki her şey bir tasarıma sahip olduğu gibi her tasarım da bir tasarımcıya sahiptir. Tıpkı üstte absürt bir şekilde duran, en az bir saatimi harcadığım resim gibi... Hatta absürtlüğün yanında, çirkinlikler de taşıyan bir "çizgiler ve renkler yığını" da denilebilir. Acaba neden? Çünkü gözümüzün aşina olduğu, yıllar yıllar boyu alışılmış bir insan kafası modeli ve tasarımı var. Belli ölçüleri, kuralları, genel kaideleri var. Aslında alışkanlıktan da değil, insan kafası ya da başı her ne ise cidden harika ve olağanüstü bir tasarıma sahip. Gerek genel hatları itibariyle, gerek uzuvların konumu ile, gerekirse de estetik yapısı itibariyle insanoğlunun her yeri gibi kafasının da doğal olarak mükemmel bir tasarımı var. Neyse, gelelim yukarıdaki kafa modeline... :) Biraz abartı da olsa sidik yarıştırılamayacak derecede bazı hiper-teknolojik aygıtlarla donatılmış durumda; görme, koku alma, tat alma, işitme vb... Fakat tüm bu aygıtlar bir araya ...

Bazen susarak özlenir bir şeyler. Ta içinde bir yerlere tıkılmış kalmıştır. Öyle her zaman çıkmaz gün yüzüne, bildirim verip durmaz iki dakikada bir bünyeye... Sen bulursun onu, içini deşe deşe... Parça pinçik edersin, yeryüzü kabuğu gibi katman katman olmuş yüreğini... Yedi kat dibe inersin de inersin... Bazen gülersin, bazen dalarsın, bazen de derin bir iç çekersin; anılara, düşüncelere ve de geçmişe... Bazen çıkarsın bir dağın başına; hesap vereceğin makam sayısını "bir" rakamına indirebileceğin kadar zirveye çıkmak istersin. Hırıltılı sesinin kimseyi rahatsız etmeyeceği ya da hırıltının kimseden rahatsız olmayacağı bir yere yükselirsin. Güneş kucaklar seni, bütün turunculuğuyla... Birazdan yok olmayacakmışçasına hızlı hızlı iniyordur tavandan. Oturursun toprağa, vurursun tellere ve salarsın derinden bir avaz semaya... İşte o an açılır tüm katmanları, taşlaşmış yüreğinin... En derinlerden çıka gelir, sigara dumanı gibi yavaş yavaş, ince ince yayılır atmosfere... Güneş bata...