Fatih Pekel

Geceler zifiri koyu kara. Hayat bir öyle bir böyle akmakta. Sonbahar bitiyor, kış kapıda. Yağmur suları resmi geçit yollarda. Minarenin hacı yeşili kandilleri, Süzülüyor uzaklardan yaprakların arasına. Köpekler hükmediyor bu saatlerde şehrin sokaklarına. Dedim ya sonbahar, kimse yok ortalıkta. Dağlardan sihirli rüzgarlar esiyor. Süpürüyor bulutları yavaştan. Ve bir çift kumru dikenli tellere konuyor. Günüme güneş doğuyor usuldan. Açıldı artık gökyüzü mavi. Duruldu dalgalar deniz çarşaf gibi. Güneşi gördü yer, yer kuruttu kendini. Açacak yine kıpkırmızı günübirlik japon gülleri. Artık sokakta insanlar ve cıvıl cıvıl kuş sesleri. Odun ateşinin kışkırtıcı kokusu burnuma değdi. Ah bir bardak çay olsa ne güzel gelirdi. Nafile! Açılmaz, ne kadar çay içsem de üzerine, bendeki sevdanın rengi. Gözüm ufukta, altında dümdüz bir yol. Biri var ileride, bana doğru geliyor. Bir gülüyor, kızıyor, geliyor, duruyor… Biliyorum, naz yapıyor. :) Sonra uzaktan bana sesleniyor. Seslenmek az kalır adeta okşuy...

SEN, bahardaki papatya sarısı. Endamın yeter diyen Kıraç şarkısı. Denizin mavisi, kışın beyazı. Aşk dolu tüm özlü sözlerin muhatabı. ve Mutlu sonla biten tatlı bir Yeşilçam sineması… SEN, hoyrat bir gelincik kırmızısı. Erkenden güne başlamış serçelerin cıvıltısı. Doruklara sevdalı bir dervişin sabrı. Alçaklarda emekçi bir karıncanın günü kurtarma çabası. ve Mesut şairlerin daima ilhamı… SEN, baharda yeşilin tüm tonları. Eski insanların mutlu bayramları. Dünyanın hala yaşanabilir olduğunun kanıtı. Aydınlık gönüllerin duası. ve Mor kanatlı turnaların dansı… SEN, şafakta gül pembesi. Egede mütevazi bir yörük ateşi. Doğuda heyecanlı bir zılgıt sesi. Aşıkların deyişi. ve Memleket hasreti. SEN, akşamüzeri turuncusu. Ekinlerin uğultusu. Derinlerde rengarenk bir deniz kabuğu. Alnı temiz, gönlü dolu. ve Muhakkak sensin benim gözümün nuru. Sen bilmediğim jojoba kokusu. Ellerinde bahardan kalma umut tortusu. Dertli dünyamın mutluluk tohumu. Aslında biraz da kaybetme korkusu. ve Melekler saflığınd...