Fatih Pekel

Uyan Maria! Uyan kürk mantolu Madonna! Berlin sokakları sensiz daha soğuk… Ve hala insan yok tanıyacak… Nebatat bahçesi sensiz eksik kalacak. Göçebe ağaçların halini artık kim anlayacak? Gitme Maria! Gitme kürk mantolu Madonna! Teslim olmuştun hani aşka? Yoksa ağır mı geldi sana? Hayat sürprizlerle dolu… İnan bana. İnanmıyorsan, bak burnundaki karnına. Hadi Uyan Maria! Uyan kürk mantolu Madonna! Bak hala trenler sevenleri ayırmakta… Şimdi kim “nereye istersen gelirim” diye fısıldayacak kulaklara? Ve kimler götürecek kefeninde başkalarının acılarını? Ve nerede göreceğiz artık dimdik, güçlü kadınları? Gel Maria! Gel kürk mantolu Madonna! Seni daha nice romanlar anlatacak. Belki son sayfaları hiç gözyaşıyla ıslanmayacak. Belki ismin Maria bile olmayacak. Ama Atlantik’in renkli ışıkları hep yanacak. Ve hiçbir kürk hiçbir kadına bu kadar yakışmayacak. 24.07.2014 NOT: Bu şiiri, Sabahattin Ali'nin sonradan çok popülerleşen, özellikle genç kızların kahve, çay gibi objelerle kombinleyip so...

Yeni, bembeyaz, tertemiz bir sayfa… Ha Ha Ha… Öyle kolay mı? Değil bedava… Dinle de öğren Mustafa. Ona giden yolları, Sokakları, Kaldırım kenarlarını… Geceleri otobüs yolculuklarını, Şehirlerarası otogar telaşını, Moladaki zifiri çayları, İnsan kalabalıklarını, Her sevinçli hoşgeldinleri, Ve her hüzünlü uğurlamaları… Gözlerinin yaşına bakmadan, Birer birer sileceksin… Sahil kenarını, Körfez havasını, Metro duraklarını, Köşede simit satan amcayı, Sabah soğuğunu iliklere nakleden bankları, Onun kokusunu getiren rüzgârı, Bazen bir türlü geçmek bilmeyen dakikaları, Ve bazen de su gibi akıp giden yılları, Söz verip de içmediğin her bir sigarayı, Ve namaz sonrası sözüm ona birliktelik dualarını, Gözlerinin yaşına bakmadan, Birer birer sileceksin… Çektiğin eziyetleri, Çektiği eziyetleri, Gurbet hasretini, Tülbentine sarılı geceleri, Çayla beraber parça parça gevreği, O nemlenmiş avuç içini, Gözyaşı çerçeveli yazdığın tüm şiirleri, Verdiği ve verdiğin her sözleri, Bırakıp gitmeleri, Ve en önem...